城上高楼倚暮烟,乾坤秋思莽无边。蟹肥甓社菰蒲水,酒熟盂城橘柚天。
心事几年羞狗监,人情何处挂龙泉。今宵伏枕窥残月,书寄山妻亦黯然。
猜你喜欢
村村木叶下斜阳,百里云开见故乡。萤火渐稀隋苑冷,蘼芜不死汉宫荒。
鲍照赋后尘封井,何逊诗成月满梁。惟有野鸦惊客意,群呼飞向古雷塘。
予观柳少师,在唐以能书闻。
当时碑志或非其笔,则人以不孝议其子孙。
噫嘻,陈君之传,
夫岂以其文。如宝晋省,
亦庶几乎其人矣。
早日皋夔许致身,最怜一饭不忘君。飘零岂意穷山里,目断长安隔戍云。
下马摩挲读古碑,欲询往事没人知。独留满月龛中像,便是凌烟阁上姿。
颊隐三毛还可识,功高六出本无奇。一朝社稷归真主,还是臞然老衲师。
新诏颁行几十年,咸同旧习藕丝连。时文腔调入歌妓,理学工夫混坐禅。
碑没偏摩蝌蚪字,诗亡畴补蓼莪篇。矧当异喙争鸣日,寒畯多才孰尚怜。
迟迟树影过朱阑。日高门尚关。海棠红勒昨宵寒。
花迟春限宽。
新旧雁,去来船。归程山外山。一年长恨得书难。赚人双玉环。
晚慕玄真与季真,床头金尽不忧贫。六如偈简常持念,四勿箴佳最切身。
古有德衰年亦暮,今谁齿宿意犹新。手遮西日过门客,来拜庞公者几人。