曳衲西风古渡寒,一帆落日问惊湍。不愁暝色横天外,为有钟声出树端。
相得自忘村野僻,频来转觉道情宽。当年禅学同烟水,更向镫前叙夙欢。
猜你喜欢
绣帘朱户未曾开,谁见梅花落镜台。试问高吟三十韵,何如低唱两三杯。
莫言衰鬓聊相映,须得纤腰与共回。知道文君隔青琐,梁园赋客肯言才。
老入深山断俗缘,漫将蔬圃事年年。羊肠路曲人谁到,马目篱疏手自编。
夜雨每添松叶密,春风时长豆苗鲜。儒生事业真堪笑,百瓮黄齑是料钱。
巡官率兵卫,父老拜溪亭。过鸟云间白,高天雨后青。
两篙撑雪浪,几曲转沙汀。芦苇风摇荡,寒声枕上听。
从上以来,无不知有,因甚被渠一把把定。不把定,裂破重关,行摩竭令。
天心体用妙玄机,舍妄从真便造微。精义入神惟定一,功深力到达希夷。
日月星辰天之明,耳目口鼻人之灵。
皇王帝伯由之生,天意不远人之情。
飞走草木类既别,士农工商品自成。
安得岁丰时长平,乐与万物同其荣。
十载驱驰半九寰,热官犹道冷官闲。自惭不似休官者,白眼林泉看世间。