此地昔全胜,川原今若何。长城连紫塞,绝巘走黄河。
风雨残山在,蒿莱故苑多。五泉寻旧迹,惆怅倚岩阿。
猜你喜欢
洮云陇草都行尽,路到兰州是极边。
谁信西行从此始,一重天外一重天。
峻绝皋兰路,东冈势渐平。九边通玉垒,万里锁金城。
山抱高低色,河流画夜声。雄图分百二,揽辔倍含情。
亦知壶子不死,敢问老聃所游。
瑟瑟寒松露骨,眈眈病虎垂头。
莫言西蜀万里,且到南华一游。
扶病江边送客,杖拏浦口回头。
老去此生一诀,兴来明日重游。
卧闻三老白事,半夜南风打头。
外病兼旬雨复浓,闻晴喜欲步村东。双松齐出平林上,一鹭孤明野水中。
斜插竹竿扶柳起,尽挑莎草使渠通。数声山雀闲庭晚,添得园榴叶几丛。
凤帕题红,鹅笙吹雾。梦中哽咽天涯语。细篁幽籁独来时,玉鸦啼过南塘路。
一髻遥山,三春柳絮。十年閒事悤悤度。高楼极目到平芜,斜阳一抹伤心处。
日往无复见,秋堂暮仍学。玄发不知白,晓人寒铜觉。
为材未离群,有玉犹在璞。谁把碧桐枝,刻作云门乐。
池荷日取败,篱菊日就荣。
其于品彙间,自与节气争。
盛衰不同时,贤愚难并行。
安得松桂心,四时长青青。