舟行困局促,登高肆舒敞。极目纵遐观,骋心获幽赏。
峨峨金仙容,屹立高千丈。㠝岏自天成,灵光腾漭瀁。
晨钟发幽籁,毛骨生萧爽。黄花送晚芳,翠竹侵寒幌。
坐探西来意,劳我重俯仰。
猜你喜欢
岁事时无失,先畴手自耘。克家亲有养,投老意弥勤。
方羡高年庆,旋惊白日曛。可怜坟上土,仍占垄头云。
病余未损是诗心,镜里添多白发侵。香绕碧帘盘古篆,树留绿叶护秋阴。
年华如水消沈易,时事关怀感慨深。闻道东征军大溃,惊呼三叹自愁吟。
澹岩类古队君子,一见可洗千劫尘。
清旷信出世间境,经行如画图中人。
幽泉涓涓不硋坠,灵草苒苒非关春。
题诗困昔□游子,冷眼阅尽惟唐珉。
金色曾传授记年,好从清苦味真诠。如何有手多相似,不及天龙一指禅。
笔床茶灶寄生涯,来往烟波到处家。帆影拂云过九泽,猿声啼月下三巴。
黄陵庙古多春草,白帝城空有暮鸦。寂莫不须伤往事,且沽樽酒涴梨花。
暂辞长老去随缘,候晓轻装寄客船。佳句已齐康宝月,
清谈远指谢临川。滩经水濑逢新雪,路过渔潭宿暝烟。
暇日若随千骑出,南岩只在郡楼前。
疏帘不碍日,缺甃宛如塘。默坐千名佛,忘形一炷香。
卷中贪味永,镜里任颜苍。饮后才推枕,逡巡又夕阳。