小叔延陵梓里扬,祖传礼义著文章。国家多难强民志,万木葱茏松柏长。
猜你喜欢
文皇开胜倚天都,揔入江山作画图。古殿丹青传色相,上方日月护浮屠。
老僧解说前朝事,指客遥看六代湖。同泰寺荒春草遍,雨花台畔莫云孤。
瘦质浑成笋一竿,隔衾犹自见巑岏。平生守礼自谦畏,不受荀郎熨体寒。
东风不识桃花面,惆怅多愁足病身。青帝也应怜逐客,小窗故剩一枝春。
浴雪精神,倚风情态,百端邀勒春还。记卓隐、溪桥日暮,驿路泥干。曾伴先生蕙帐,香细细、粉瘦琼闲。伤牢落,一夜梦回,肠断家山。
空教映溪带月,供游客无情,折满雕鞍。便忘了、明窗静几,笔研同欢。莫向高楼喷笛,花似我、蓬鬓霜斑。都休说,今夜倍觉清寒。
神女巫山底事非,同游踪迹尚依依。清宵好入襄王梦,莫漫为云到处飞。
子建遗碑独檀场,卫家体质贵雄强。大刀斫陈称无敌,沉著偏兼痛快长。
秋已老。又是败荷衰草。客子安排归棹了。回头烟树渺。檀板休教歌杳。金兽且教香绕。一醉秋堂秋夜悄。从他霜漏晓。