旷望极平川,遥心自黯然。
空烟疑有地,远浪不分天。
暮色孤帆外,寒声落雁边。
年催长路客,归思倍堪怜。
猜你喜欢
半响帘纤,霎时澎湃,忽然飒飒萧萧。正黄昏近也,分外声骄。
扶病小楼凝听,听屋角。飞瀑奔涛。淋铃曲,何须重谱,已足魂销。
飘飘。迷离恍惚,好似驾孤蓬,一叶乘潮。想枝头红杏,应负花朝。
赢得愁怀如织,幸窗外、未种芭蕉。无眠夜,釭花□□,还检香烧。
旧是东皇爱养臣,又惊风气逐时新。未应骨格高前辈,已把文章托后尘。
多谢斧斤宽法律,频蒙雨露减精神。百年护得黄云厚,且听庖人话积薪。
达人安天命,养器以待时。匪谓闭其门,端坐无所为。
东家田中苗,既种且溉之。西家不复尔,秋至或忍饥。
一得异一失,非天有偏私。口实云自求,曷不观诸颐。
贫女铜钗惜于玉,失却来寻一日哭。嫁时女伴与作妆,
头戴此钗如凤凰。双杯行酒六亲喜,我家新妇宜拜堂。
镜中乍无失髻样,初起犹疑在床上。高楼翠钿飘舞尘,
明日从头一遍新。
每从神化识丹青,出口如泉珞琭经。可是坡翁当水运,岂无韩子值箕星。
少微总应林泉逸,间气谁钟海岳灵。独掩衡门搔白首,愧君犹为到寒亭。
旌旗江上出,花外卷帘空。夜色临城月,春寒度水风。
虽然行李别,且喜语音同。若问匡庐事,终身愧远公。
半生湖海老元龙,不肯函书问子公。
蓬鬓此来真潦倒,荷衣久已倦迎逢。
春风期集几年梦,夜醉比邻一笑同。
已洗从前筝笛耳,岂堪奉缶杂倕锺。