小红纵幸生前嫁,樊素方深别后愁。一样情天恨难补,西风寂寞古藤州。
猜你喜欢
世有好直者,直行悲途穷。直视不仰天,直立不俯躬。
若有用直者,如绳无曲木。如弦有高音,如矢利于镞。
或有徒直者,心不藏丝毫。与人无可否,于物忘卑高。
我直异于是,用一而化二。生理本不回,修之敬为地。
万顷惊涛孤岫悬,登临身世两茫然。飞楼倒瞰真无地,危磴高盘别有天。
白下朱方频战伐,吴头楚尾总云烟。晚来拟放江心棹,欲试中泠第一泉。
场藿已成岁,园葵亦向阳。兰时独不偶,露节渐无芳。
旨异菁为蓄,甘非蔗有浆。人多利一饱,谁复惜馨香。
不是逢人苦誉君,亦狂亦侠亦温文。
照人胆似秦时月,送我情如岭上云。
云迥双林近,沙寒细路移。蛟龙秋竞起,虫豸晚犹啼。
一语清尘却,经时落日低。是心何所住,流水自东西。
简断编残字欲无,吾儿不负乃翁书。
绝胜锁向朱门里,整整牙签饱蠹鱼。
乡邦南北异,姓字独先知。
忽见还成别,重逢总未期。
路分残雨外,马度夕阳时。
莫动林居兴,辕门新拜师。