十日巴东雨,山城见夕阳。墟烟围浅碧,沙岸界深黄。
梦断关河迥,天寒僰道长。招舟迷晚渡,镫火问渔庄。
猜你喜欢
玉窗蝇字记春寒,满茸丝红处。画翠鸳、双展金蜩翅。未抵我、愁红腻。芳心一点天涯去。絮濛濛遮住。旧对花、弹阮纤琼指。为粉靥、空弹泪。
土床羊褥纸屏风,睡觉东窗日影红。七十六年无一事,此心惟觉性天通。
卷尽珠帘,楚天迥、阑干几曲。最好是、瑶台归路,月翻银屋。深院数枰风入座,高楼一喷云横玉。看橘林、霜浅未全黄,犹悬绿。
悠然意,渊明菊。真如指,国师竹。者是非识破,都无荣辱。不管浮生如蝶梦,从教万事添蛇足。坐西昆、一笑八千秋,蟠桃熟。
重阴绕屋蔽晴晖,独卧东庵半掩扉。日似小年人事简,风如太古世情稀。
石田有稻供蔬食,野径无尘染素衣。一段山居多少趣,临风几度倦高飞。
润州高士说陈生,远向滁山踏雪行。游似马迁真逸足,交因曹植有时名。
琅琊故事堪重醉,西涧遗音又一鸣。明日归舟俄兴尽,暮云回首大江横。
青山久隔故人面,脩竹自同君子心。老可近来无一事,为添清影满东林。
蒙叟之言卓诡,尹喜之事诞夸。
白云腾上尸假,紫气横空眼花。