我登鸟道华山巅,一泓天池乃俯视。设从山下望石壁,虚无应在云端拟。
乃知居高见自广,游于物内迷恶美。渔山写照即境披,评图莫若评其理。
猜你喜欢
蟹舍渔湾入杳冥,远山都似佛头青。橙黄橘绿纷秋色,好买纶钩下洞庭。
卿家本六郡,年长入三秦。白璧酬知己,黄金谢主人。剑锋生赤电,马足起红尘。日暮歌钟发,喧喧动四邻。
斯世何心,但息息、尘埃野马。更莫辨、功名事业,谁真谁假。
岂若洁身同避世,丘何为是栖栖者。似长沮、桀溺耦而耕,吾师也。
商出处,红裙诧。论成败,青衿骂。尽闭门息影,百般都罢。
只合浮生拚一醉,任他白服相高下。笑嫁衣、终日为人忙,君休惹。
一叶野人舟,长将载酒游。夜来吟思苦,江上月华秋。
晓露满红蓼,轻波飏白鸥。渔翁似有约,相伴钓中流。
繁昌古县依山麓,县外峰峦更重複。
连山断处围平陆,有地可耕无十六。
昔我作尉三年留,局促似为山所囚。
野行付宿饭古寺,山路孰悉如吾州。
车如鸡栖马如狗,风袂尘襟博升斗。
是时身健发财斑,颇复兴怀为奔走。
远近人家山影浓,与我周旋图画中。
山鸟翔集相和应,野花开谢能白红。
薄宦而今更长道,回头只觉当时好。
筋骸罢惫鬓摧颓,不叹漂零叹吾老。
千古万古道理大,海内海外车书同。青山看世等过客,白发催人吾已翁。
干戈三载道路断,斤斧一朝林野空。西轩拭泪付长叹,怅望夕阳天际红。
野处欲忘世,况乃平昔友。寥寥数亩园,甘此养衰朽。
兹晨君见过,童稚骇而走。牙纛明郊原,骑从隘岩薮。
辉光生泉石,意气排户牖。握手论夙心,相看各白首。
亹亹及经术,眷眷接杯酒。嘉我高尚怀,一卧七年久。
自言微亲老,亦欲谢纷纠。从仕非不佳,其奈多掣肘。
所以明哲人,往往去之陡。此言公近谀,彼节余何有?
本期野老俱,孰敢达者偶。渺渺烟林合,浩浩风隧吼。
涓涓水穿竹,忽忽日低柳。出门俱黯然,人影乱田亩。