何年雷斧凿山裂,六月苍崖细飞雪。
孤凤一去声不闻,海水桑田几兴灭。
我知仙去仙尚存,时见真形生岩穴。
青天半夜玉箫寒,唤起幽人舞明月。
猜你喜欢
何年雷斧凿山裂,千尺苍崖泻飞雪。
我知仙去仙当存,时见真形坐岩穴。
青天半夜玉箫寒,唤醒幽人弄明月。
伏日炎蒸尽,秋阴爽气鲜。莼鲈因客久,鸡黍幸君怜。
意自酣馀畅,谈从物外玄。坐中能赋者,莫诵四愁篇。
皓月方离海,坚冰正满池。金波双激射,璧彩两参差。
影占徘徊处,光含的皪时。高低连素色,上下接清规。
顾兔飞难定,潜鱼跃未期。鹊惊俱欲绕,狐听始无疑。
似镜将盈手,如霜恐透肌。独怜游玩意,达晓不知疲。
所性自来非不善,居参豚犬岂人情。
昭昭日月明如镜,瞑目甘心冒昧行。
坐拥皋比十载馀,忽闻飞鹗上公车。此行未可轻投笔,随处犹须小曳裾。
灯火尚惭馀事在,云霄转觉故人疏。为言留滞今头白,无用诸公荐子虚。
孤琴漂泊气难平,老傍天涯复邺城。四海知音须我辈,一朝倾盖识君情。
官桥疏柳高秋色,旅馆寒螀独夜声。太石潭边好归去,渔竿不负野鸥盟。
苍苍黄叶满闲亭,门对南山数点青。
过客不知兴废事,犹言汉县是高亭。