幽闺有美人,终宵抱长叹。念彼远征客,风露如许寒。
耿耿不成寐,怅然理哀弹。离鸾韵纤指,曲终泪阑杆。
猜你喜欢
妾年十五从良人,良人待旦驱从军。
至今远戍燕山北,但见春归秋草碧。
年年塞百去还来,深院无人空绿苔。
大明宫阙五云端,簪笔趋朝老从官。白发十年江海外,人间写作画图看。
秀色团团如栲栳,孤高端可压群山。
藏云蓄雨无踪迹,怨鹤啼猿自往还。
峤南地熟气如烟,木华蒙茸散为绵。使君作紬远相寄,表似夷锦红欲燃。
病士榻上残青毡,山中苦寒多破穿。使君相赠何可言,困来不妨伸脚眠。
君王眷故都,所命必国桢。八坐饶耆哲,参陪皆俊英。
皎皎素丝风,蔼蔼披赤诚。不以菅蒯微,欢爱若同生。
宴游恒相籍,有吐靡不倾。缅怀止足分,休沐荷时清。
桑梓有余映,鹓鸿寻夙盟。挥手谢群公,努力赞休明。
迹远心不睽,何慕在合并。
崇明昔遘乱,明纲犹未委。岂无心膂臣,徵兵及蛇豕。
驾驭宁尽乖,天地合疮痏。蜂动翕百蛮,流血殷渝水。
灿灿芙蓉城,旦夕将摧圮。公持霜斧出,椎牛誓介士。
挞发固有威,忠孝亦有理。遂令执殳众,感激厉廉耻。
复城二十七,恢地二千里。至今溪峒中,谈公犹系齿。
再有邦彦乱,永宁尽贼垒。公膺节钺来,将卒六千耳。
歼灭十万寇,迅若扫浮蚁。距今三十年,蜀运未休否。
献逆扬其波,群盗纵横起。强壮膏郊原,老弱委泥滓。
鳞鳞万家邑,化作榛与藟。亩亩千顷禾,鞠为稂与秕。
浴也叱驭人,志在遵前轨。遗民一何寡,交以生为累。
蜀吏一何弱,争以黜为喜。吏民亦人情,致此良有以。
师行动以万,邑民百十止。岂暇事耕耘,不足供驱使。
况复滇黔间,伏莽丛奸宄。永宁未遽入,渝城师暂已。
赖有保宁捷,经略从兹始。公当明祚衰,建竖伟若彼。
予当清盛初,匡济仅如此。明明忠荩业,胡为逊君子。
丰碑吹作尘,蔓草迷祠址。聊采故老言,题诗付青史。
哀哀巴渝人,公在尔不死。
阴云解駮朝暾红,黄河直与昆仑通。
不驾鸾凤骖虯龙,径蹑香烟上空中。
吾行忽过日月宫,下视积气青蒙蒙,寒暑不分昼夜同。
嵯峨九关常烈风,凛然萧森变冲融,不悸不眩身如空。
尘沙浩劫环无穷,讵须更觅安期翁!