江亭闲望处,远近见秦源。古寺迟春景,新花发杏园。
萼中轻蕊密,枝上素姿繁。拂雨云初起,含风雪欲翻。
容辉明十地,香气遍千门。愿莫随桃李,芳菲不为言。
猜你喜欢
渚亭临净域,凭望一开轩。晚日分初地,东风发杏园。异香飘九陌,丽色映千门。照灼瑶华散,葳蕤玉露繁。未教游妓折,乍听早莺喧。谁复争桃李,含芳自不言。
春晴凭水轩,仙杏发南园。开蕊风初晓,浮香景欲暄。
光华临御陌,色相对空门。野雪遥添净,山烟近借繁。
地闲分鹿苑,景胜类桃源。况值新晴日,芳枝度彩鸳。
曲江晴望好,近接梵王家。十亩开金地,千林发杏花。
映雪犹误雪,煦日欲成霞。紫陌传香远,红泉落影斜。
园中春尚早,亭上路非赊。芳景堪游处,其如惜物华。
秋风长簟恨三年,续命曾闻唤小怜。已向绿珠称弟子,倘容张硕伴神仙。
筵前笑顾樱桃掷,烛下偷分茉莉穿。端似悼亡唐后主,见伊枝叶又情牵。
天上开华屋,丘山忽返真。
内人归賵盛,挽者转哀新。
鸾诏初乾墨,鱼轩已暗尘。
蔼然多德善,论次有苍珉。
青青百尺桐,乃在南山岑。朝阳生其颠,上有五色禽。
昔闻有虞氏,斲为太古琴。一弹南风操,可以涤烦襟。
如何千载下,筝笛贵哇淫。引领望苍梧,悠悠白云深。
宣平坊里榆林巷,便是临淄公子家。寂莫画堂豪贵少,时容词客醉琵琶。