年少羽林郎,安边问虎狼。分符入县度,驰马出胡羌。
宝剑横秋水,彤弓拂晓霜。邯郸归面缚,麟阁动辉光。
猜你喜欢
马上乘秋欲建勋,飞狐夜斗出师频。若无紫塞烟尘事,谁识青楼歌舞人。战骨沙中金镞在,贺筵花畔玉盘新。由来边卒皆如此,只是君门合杀身。
剑光如电马如风,百捷长轻是掌中。无定河边蕃将死,
受降城外虏尘空。旗缝雁翅和竿袅,箭撚雕翎逐隼雄。
自指燕山最高石,不知谁为勒殊功。
玉榼酒频倾,论功笑李陵。红缰跑骏马,金镞掣秋鹰。
塞迥连天雪,河深彻底冰。谁言提一剑,勤苦事中兴。
上马乘秋欲建勋,飞弧夜阙出师频。若无紫塞烟尘事,
谁识青楼歌舞人。战骨沙中金镞在,贺筵花畔玉蝉新。
由来边卒皆如此,只是君门合杀身。
三千护塞儿,独自滞边陲。老向二毛见,秋从一叶知。
地寒乡思苦,天暮角声悲。却被交亲笑,封侯未有期。
不作漳滨卧,年侵血气衰。据鞍思少壮,揽镜叹清羸。
有病方求艾,无营莫问蓍。心知出下策,理胜遇中医。
阳燧神逾速,铜仙术尽施。论功鄙炮制,取穴辨毫釐。
火帝恩光异,炎官绩用奇。书萤比差似,珠蚁迫方知。
忖物嗟炮鳖,观形笑灼龟。烟微初炙手,气烈渐钻皮。
闭目书徒展,支头枕屡移。发狂还自哂,贾勇仅能支。
宋鹢追风日,吴牛喘月时。忠言劳缓颊,善谑为开眉。
服气工夫远,烧丹岁月迟。卫生防后患,伐性释前疑。
展转那成梦,呻吟且当诗。因心念民瘼,出位叹身卑。
欲巳七年病,当从百世师。保身将保国,未可废箴规。
卷雪楼高首重回,江东那得许人材。
只应汉鼎三分后,便有英雄一聚来。