澄水一百步,世名谭子池。余诘陵阳叟,此池当因谁。
父老谓余说,本郡谭叔皮。开元末年中,生子字阿宜。
坠地便能语,九岁多须眉。不饮亦不食,未尝言渴饥。
十五锐行走,快马不能追。二十入山林,一去无还期。
父母忆念深,乡闾为立祠。大历元年春,此儿忽来归。
头冠簪凤凰,身著霞裳衣。普遍拯疲俗,丁宁告亲知。
余为神仙官,下界不可祈。恐为妖魅假,不如早平夷。
此有黄金藏,镇在兹庙基。发掘散生聚,可以救贫羸。
金出继灵泉,湛若清琉璃。泓澄表符瑞,水旱无竭时。
言讫辞冲虚,杳霭上玄微。凡情留不得,攀望众号悲。
寻禀神仙诫,彻庙劚开窥。果获无穷宝,均融沾因危。
巨源出岭顶,喷涌世间稀。异境流千古,终年福四维。
猜你喜欢
黎水安知非涧瀍,龟书曾忆赐当年。金龙绿野春花好,纯正两生时放船。
离离星斗满璇霄,席上频闻犬吠骄。谩道酒杯须一醉,胸中磊磈不能浇。
雪霁千门旧路微,曾传玉札上林飞。行归紫塞和霜断,影度银河带月辉。
瑶瑟轻弹移宝柱,霓裳妙舞想春衣。西风吹醒芦花梦,误逐閒鸥上钓矶。
兀坐不张琴,仰看山色渺。其中音自看,尘世知者少。
颇聋早谢葛亮辟,少吃善著杨雄书。
篱风索索苦瓠晚,山雨重重甘菊疎。
今人相轻多匿笑,古人自许堪同调。
咀芹嚼藻泮有宫,先生手提终化龙。
水落寒塘初冷,霜倒枯荷半倾。
莫倚尾能涎涎,踏深一片秋声。
淮海秦夫子,相逢又十年。
好诗无漫与,爱酒不虚传。
夜寺云连榻,秋江月满船。
不知嵇叔夜,何得绝交篇。