汀兰岸芷吐芳馨,漪碧偏宜近水亭。未可春园亟行乐,周书无逸每书屏。
猜你喜欢
病力苏新雨,登楼看夕阳。岸移江市远,洲接柘园长。
村晚烟催暝,水阴云送凉。客中情味熟,随地得相忘。
清汉伤心碧,寒光泼眼明。海应添万里,天亦爱中秋。
瓜饼皆知俗,关山自有愁。安能还客夜,尽挂各家楼。
常日黄梁说梦游,明朝匹马度邯沟。山连王屋排空下,云在天门抱日浮。
枕里卢生迷岁月,皮间季野有阳秋。丈夫功业时来建,肯向青藜叹白头。
玉甃谈仙客,铜台赏魏君。蜀都宵映火,杞国旦生云。
向日莲花净,含风李树薰。已开千里国,还聚五星文。
吴宫春尽啼鹃紫,消渴滇池一杯水。地老天荒色不空,采莲人悟莲华旨。
变海成田金作坞,鳌翻龙醢麒麟脯。倾国倾城一笑间,枉诩西施照千古。
遗世独立图春风,昆明劫灰馀断红。千金铸与十四字,一代诗史吴娄东。
儿女需京缬,经时买未归。
似嫌无艾虎,不肯换生衣。
炎氛绝高岑,悲风振林丘。吟台一以眺,动我怀古愁。
李公英妙年,于焉此藏修。坐令山中民,莘莘洙泗俦。
规模未云远,芜秽馀嵓陬。圣像空复存,荒凉几经秋。
不遇敬斋翁,遗迹谁能求。亦赖明主恩,遂兹圣泽流。
今皇复神圣,丕承拟西周。弦歌独不嗣,嵓壑知应羞。
怀贤既伊郁,抚事增绸缪。悠然发孤咏,远思浩难收。