维摩丈室绝尘氛,坐对珠龛演梵文。松际窥人孤嶂月,山中留客半床云。
疏钟出寺过林隐,怪鸟啼春彻夜闻。真性由来爱空寂,名香亲向殿前焚。
猜你喜欢
孤峰天畔削芙蓉,入夜遥看紫翠重。一片禅心千涧水,五更尘梦数声钟。
云生净土龙归钵,露冷空坛鹤唳松。借宿僧寮经几载,苍苔埋却旧游踪。
家世桃源越几年,蓦携书卷觅安全。
来寻竹所山房处,为结梅花纸帐缘。
白鹤词歌明月下,黄庭经勘晚风前。
他时九转功成后,稳驾真人莲叶船。
世人爱读书,将以荣其躯。山人爱读书,亦以乐其躯。
倦卧置枕边,行止常与俱。人言何苦尔,我亦笑其愚。
不愿天中天,胡为效世儒。
阴灵识阳月,怪树知穷谷。路转山迎人,峥嵘失南北。
回首人间士,总总今何役。嗟子此行李,志尚亦云独。
世事兼漳■,温凉俱所欲。耿介自小人,大匠死绳墨。
伯仁莫妄评,阿奴不碌碌。
心地湛日月,嗜欲昏天机。动静未专定,真性随尘飞。
八骏日千里,羁靮故难违。主人坐中堂,僮仆生光辉。
蜿蜒八表外,没景何玄微。瞬息或徇物,谁共羲轩归。
老去劬劳念转深,一樽聊尔可曾斟。中年为拙辞宫锦,晚岁虽贫笑汞金。
破被与儿眠似铁,败毡留客坐如箴。多情曲意加题品,错比唐溪与晋林。
湖上烟峦一抺青,他时亲见望州亭。也知鲁国真男子,要识中郎旧典刑。