西风萧瑟不胜愁,无奈同心赋远游。一带青山吴苑暮,满林黄叶太湖秋。
离魂渺渺随鸿断,乡泪潺潺逐水流。况是天涯摇落后,岂堪为客独登楼。
猜你喜欢
暖烟芳草路迢迢,又送天香下九霄。洞口桃花春欲笑,山头桂树晚难招。
麻姑酒榼藏丹室,徐福楼船驾海潮。何日乘桴远相问,讵应无地老渔樵。
明月楼前溪水深,溪边楼观隔松阴。何时化鹤归华表,相对焚香坐竹林。
夜雨灯前閒读易,春风花底自弹琴。令人苦忆江南路,千里相思雪满簪。
怜汝复弃置,归寻海上山。相逢俱落魄,何以破愁颜。
古渡春流外,孤城瘴雾间。离心当此夜,空对白云閒。
化工能斡大钧回,不得东君花不开。
谁道纤纤绿窗手,磨刀剪彩唤春来。
百年强半一生中,双鬓频经万里风。人世悲欢几蕉鹿,山林日月自瀛蓬。
曾尝蘖檗知甘苦,为嗅萧兰识异同。覆载莫酬巾履在,不胜翘首向蜚鸿。
隐几北窗静,柏烟生鼎迟。
雨蕉寒入座,风竹暗侵篱。
贝叶谈无相,桃花现不疑。
叩床呼椎子,怜到暮钟时。
裁成合欢被,上针扣下针。鸳鸯绣两头,爱他结同心。