西风半夜起松陵,万里孤舟一点灯。莫为离家肠易断,无家犹有少年僧。
猜你喜欢
秋风吹人有高兴,醉怀感物伤盛衰。秋来纵得蒿艾死,岁晚已非兰蕙时。
哀歌不入俗耳听,大笑自与万古期。长鸿冥冥尔飞好,虽有缯缴安所施。
道德富瀛海,百谷输浩渺。云梦吞什伯,坐映黄陂小。
斯文再炳蔚,精义凌缥缈。典谟追灏噩,协气充四表。
羽毛才就惨青霜,敲断银环恨渺茫。连日诵经知有意,昨宵说梦已非祥。
绿衣原拟藏金屋,丹诏何年下玉皇。应伴飞琼充鸟使,彩云深处任回翔。
淮县当年逼塞坦,乃翁采棒此县门。
馀威尚可消轩猾,故老应思识子孙。
几岁荒邱埋月冷,九秋丹旐逆风翻。
访求合有遗文在,归与乡闾共讨论。
时节初过打猎天,山河一色晓漫漫。
梁王宴罢樽犹湿,谢傅诗成墨未乾。
笔砚窗间宁觉夜,管弦堂上岂知寒。
须知祥瑞同霖雨,莫作梅花柳絮看。
游山五岳东道主,拥书百城南面王。万人丛中一握手,使我衣袖三年香。
江风吹帆倏数里,野花笑人应独行。更须对雪开金