苦行凡心绝,休粮道气清。斋惟供弟子,食不乞王城。
已觉形骸幻,能令香味轻。云游经处处,不用载瓢行。
猜你喜欢
白云岩壑自幽閒,偶被天风引出山。本是无心亦无事,晓来只欲近龙颜。
别离不觉岁时侵,两地相望共此心。今日还成一尊酒,它年应记百篇吟。
伤情后会无期定,握手交情有旧深。多谢晚风知此意,不催寒日下疏林。
岁晚转无趣,席门谁驻车。
涧泉分当井,山叶扫供厨。
谋拙从人笑,身闲读我书。
幸知霜霰晚,时得灌园蔬。
山色浓如滴,湖光平如席。风月不相识,相逢便相得。
雁沼开香域,鹦林降綵旃。还窥图凤宇,更坐跃龙川。
桂舆朝群辟,兰宫列四禅。半空银阁断,分砌宝绳连。
甘雨苏燋泽,慈云动沛篇。独惭贤作砺,空喜福成田。
相看不忍发,惨澹暮潮平。
语罢更携手,月明州渚生。
梅花斓斑春渐芳,山弄晴色溪生光。
筍担自随信老步,一步一伫春意长。
路逢邻叟笑谓我,须鬓皓矣脚尚强。
及今行乐刻当岁,莫学痴人无知死亦忙。
味哉此语举手谢,乘兴迤逦入宝坊。
住山老子拍手喜,翠微摇曳白鸟翔。
本来未有十日别,已似故知久别遇他乡。
坐我以蒲团叠膝之榻,薰我以柏鼎醒心之香。
饱我以银丝之饼长菜之馔,瀹我以石花之水申椒之汤。
世方慕羡黄粱枕,谁顾萧飒芙蓉裳。
独如羊枣昌歜嗜,要与古柏寒松苍。
可但三宿桑下生恩爱,已是十年方外通肝肠。
畴昔尽随电光一抹过,方来能有日晷几寸量。
划然长啸出门去,弟遵吾前子扶傍。
慈云信美非吾□,归与归与仰面天茫茫。