岁晏强为客,时危怯离家。孤身冲雨雪,双泪别烟霞。
前路天难尽,故山云易遮。半生于役苦,赢得鬓将华。
猜你喜欢
哭时闻者亦欷歔,双鹤随声下碧虚。帝出丝纶照穹壤,官施绰楔表门闾。
今无陶侃谁能尔,古有苏耽莫是渠。华发史儋曾载笔,尚能浓墨为君书。
重帘空见月昏黄,络纬啼来也断肠。
几度系书君不答,雁飞应不到衡阳。
东周遣戍役,才子欲离群。部领河源去,悠悠陇水分。
笳声悲塞草,马首渡关云。辛苦逢炎热,何时及汉军。
万壑千岩当坐起,断取越东山百里。世閒不见永和人,长有春风流曲水。
沧海日高开寺楼,楼上当窗僧白头。越僧世得钟张法,头白朝朝摹《禊帖》。
扣门客坐轩槛风,茶香酒煖笑语同。致君有道尧舜出,访古无人羲献空。
频说法书日西宴,萧郎缩手心无限。老僧抵掌僧雏睨,似谓慢藏旁欲谏。
语卿且勿谏,怀璧不可居。御史称有诏,明日将登车。
长安再拜陈玉除,欧虞俯首愧不如。年往运谢五百馀,钱生染笔中踌蹰。
石床闭绝昭陵夜,无复人閒第一书。
才道閒愁随雁去,薄暖轻寒,又是春将暮。过尽飞花江上路,东风多傍垂杨树。
惆怅欲招双燕语,门巷重来,依约当年否。绕遍珍丛空絮絮,乌衣梦渺知何处。
十年不见令兄弟,眉宇长怀元紫芝。栩栩梦魂成独往,翩翩书札慰相思。
求船货马事应速,酌醴焚鱼吾岂辞。政恐孟公投辖饮,惜君高论解人颐。
闹浩浩,静悄悄。古策风高,玉壶春晓。左顾无瑕,右盼已老。