匹马还家春正深,路傍杨柳尽成阴。当垆少女今何处,门锁寒烟不可寻。
猜你喜欢
来书开不得,落叶听还惊。病眼天涯泪,寒门岁暮情。
朔风吹断雁,斜日照荒荆。哀痛兼时事,东归百感生。
我吟传舍咏,来访真人居。烟岭迷高迹,云林隔太虚。
窥庭但萧瑟,倚杖空踌躇。应化辽天鹤,归当千岁馀。
歌玉屡招疑,终朝省复思。既哀黄鸟兴,还复白圭诗。
请益先求友,将行必择师。谁知不鸣者,独下董生帷。
朔风吹疏林,积雪在崖巘.鸣琴草堂响,小涧清且浅。
沉吟东山意,欲去芳岁晚。怅望黄绮心,白云若在眼。
柳公手中黑蛇滑,千年老根生乳节。忽闻铿然爪甲声,四坐惊顾知是铁。
含簧腹中细泉语,迸火石上飞星裂。公言此物老有神,自昔闽王饷吴越。
不知流落几人手,坐看变灭如春雪。忽然赠我意安在,两脚未许甘衰歇。
便寻辙迹访崆峒,径度洞庭探禹穴。披榛觅药采芝菌,刺虎鏦蛟擉蛇蝎。
会教化作两钱锥,归来见公未华发。问我铁君无恙否,取出摩挲向公说。
丰年已卜稻如京,雪尽春从草际青。竹里红旗行点点,松间白塔见亭亭。
暖回宿麦开寒色,风约疏梅度晚馨。却忆宣城李太白,也将诗句掣斋铃。
泣怀三献玉,廉拒四知金。势利焚和猛,诗书汲古深。
贵无长得意,闲有自由心。岣嵝丹砂在,盟寒傥可寻。