相逢虽暂喜,相别倍含情。渡水雁孤影,出关鸡一声。
愁从归路减,寒近故乡轻。所叹飘零者,风霜向北平。
猜你喜欢
当世所交识者稀,十年闻子幸见之。
平生所负自信重,他日可期人莫知。
谁肯草茅穷钓筑,世方简策诵皋夔。
丈夫出处诚何较,却痛苍生为泪垂。
日影初升竹半篙,一天晴色读离骚。凭栏对客浮樽斝,隔水听人正桔槔。
拂去梁尘饯乳燕,扫归松栗煮秋涛。柴门正对青青柳,浪说新诗欲拟陶。
漆文虫章孔壁冷,秦烟不烬收余鑛。
人心万古无代谢,六龙当天枢极炯。
赤帝芟蠃能几年,丛葭乱苇书千千。
商盘周敦赝今古,魏殿吴宫凿后先。
汗将九牛牵不上,从容一丝经万象。
百年文献来典误,我欲盟君分石渠。
壮怀欲问天公。恨无穷。萧瑟暮年词赋为愁工。
秋来聚。今何去。信难通。可是脚跟无线转如蓬。
负剑西行入汝来,别君当日腊梅开。陆沈自笑泥涂客,清梦时时傍弩台。
花枝入帘春梦香,游丝翻空清昼长。今年寒食客梁苑,追忆往事心彷徨。
前年考试登兹堂,陈侯馆予罗酒浆。拊床高咏逸兴发,不觉灯前大雨声淋浪。
生平胸臆向予尽,使我肝胆争开张。重来物是人不复,夜梦见之昼微茫。
谁期此会乃死别,刬血不灭吴云苍。揽衣起行步落月,梅影满庭空断肠。
鱼龙吹浪阻行舟,又得相寻暂聚头。
不是于君多惜别,自缘今日少交游。
斜风细雨吴天远,芳草垂杨越路愁。
昨夜不知人未去,误教魂梦过南州。