虚亭四面芭蕉绿,疏雨潇潇听断续。几点啼残屋上鸠,数声滴破隍中鹿。
洗尽红尘翠色寒,美人含泪倚朱阑。题诗好趁初晴后,醉墨淋漓湿未乾。
猜你喜欢
野老余遵道,人微德义尊。家居青嶂底,身在白云根。
盛事传闾里,昌期付子孙。不烦迂步远,此去自高门。
杰阁山为佛,精庐地布金。
水涵空阔净,路绕翠微深。
鸟下窥斋缽,龙归识梵音。
城中尘眯目,那得此幽寻。
不能经纶大经,甘作草莽闲臣。
青琐应须长别,白云漫与相亲。
委羽本名山,尤奇是洞天。青霄去鸾鹤,白日下神仙。
二酉藏书室,孤桐对月弦。古陂千顷在,叔度我逢旃。
部血呼天天不应,犹将铁骨傲寒凌。孔颜以下无门祚,龙象于今有股肱。
社稷俱夷存矮屋,衣冠凋尽出名僧。以君为佛知君浅,求子求臣但一能。
怀君八日语,五见十年中。
险阻贫兼病,西南北又东。
两乡侈各健,一粥喜遥同。
木末临清晓,应披看雪红。
奇才知遇感先皇,晚岁邅回徙瘴乡。万里岭南余涕泪,千秋海外有文章。
采风手校《居儋录》,醉月心悬载酒堂。一事类公差不恨,七年供奉殿西廊。
要使天骄识凤麟,读公诗句气无伦。岂期变法纷朝政,差免书名到党人。
修怨古闻章相国,推恩今见宋宣仁。过书举烛明何在,削牍真惭旧侍臣。