不作风尘客,生涯寄钓纶。江湖孤棹远,烟雨一竿贫。
鼓枻同渔父,藏名比富春。武陵溪尚在,为我问迷津。
猜你喜欢
不愧人间万户侯,子孙相继老扁舟。往来南越谙鲛室,
生长东吴识蜃楼。自为钓竿能遣闷,不因萱草解销忧。
羡君独得逃名趣,身外无机任白头。
蜃楼鳌殿对柴扉,旋挽新荷补旧衣。短笛有时浑落调,曲钩何计可忘机。
沧波万顷淡烟合,白雁一声黄叶稀。回想渭滨人去后,夕阳空满钓鱼矶。
一尺新鲂绿柳穿,渔人馈我不论钱。斫开细雪银膏莹,旋折黄芦爇晚烟。
子谓莫饮酒,我谓莫作诗。
花开木落虫鸟悲,四时百物乱我思。
朝吟摇头暮蹙眉,雕肝琢肾闻退之。
此翁此语还自违,岂如饮酒无所知。
自古不饮无不死,惟有为善不可迟。
功施当世圣贤事,不然文章千载垂。
其余酩酊一◇酒,万事峥嵘皆可齐。
腐肠糟肉两家说,计较屑屑何其卑。
死生寿夭无足道,百年长短才几时。
但饮酒,莫作诗,
子其听我言非痴。
一对龙湖青眼开,乾坤倚剑独徘徊。
白云是处堪埋骨,京岘山头梦未回。
汉川城上角三呼,扈跸防边列万夫。褒姒冢前烽火起,不知泉下破颜无。
久慕君家积德多,晚生英物喜如何。老夫更著数年活,当赋徐卿二子歌。