野店莺啼柳自垂,故人相见不胜悲。明朝又作沅湘别,江海悠悠无尽时。
猜你喜欢
幽人刱奇境,游客驻行程。粉壁空留字,莲宫未有名。
凿池泉自出,开径草重生。百尺金轮阁,当川豁眼明。
七十吾已衰,两鬓飒然白。家贫寡生理,仅有三亩宅。
儿痴不知书,颇能勤稼穑。常恐遇饥岁,租庸官府迫。
忧来且倾酒,醉看南山色。
近方薝卜黄,远比茉莉小。
庚午王正月,嵩呼万国同。波臣上金鉴,天子宴彤弓。
仙露回颜紫,卿云挟绶红。还应柏梁和,骠骑有雄风。
周生雪山世稀见,远水近水一疋练。玉崖嵚崟插湖脚,粉笔徐移扫高阁。
琼枝铁柯两迥亚,龙鳞犀甲歘参错。林风飒飒急霰起,白日冰花逐毫落。
天愁地惨意各出,雾合飙回势逾恶。人言四时冬最难,周生善雪仍善山。
虚堂突立万仞壁,尺素乍转千重湾。彷佛寒封洛阳道,得无白拥蓝田关。
袁安甘卧几时起,退之遭窜终召还。倚山亭亭一孤松,仄崖峭壑盘其中。
分毛耸干一何杰,画者有意排严风。君不见古来梁栋必此物,愿君爱之频拭拂。
庭花昼合围,松竹蔽行道。淡面邀缁流,相对豁怀抱。
曾逢禅客话真如,福逐缘生信有余。
谢传儿孙皆斡虫,郑家姬歉意尽知书。
稳辞高位身心泰,中立明庭势利疏。
只恐欲闲闲不得,绛驺重引入宸居。