燕山日落悲风起,百尺高台留故址。满地狐踪丘陇间,千金马骨荆榛里。
至今行客说燕昭,爱士高风久寂寥。侵阶碧草空留色,翳土黄金已尽销。
我家定鼎都燕蓟,正是黄金台上地。万里星槎上汉来,诸侯露冕朝天至。
台前贤士集如云,拄笏弹冠谒圣君。阳气自生吹黍谷,英雄岂说乐将军。
屠君拥传辞闽海,自有高才轻郭隗。休叹盐车上太行,何须吊古登寒垒。
至尊侧席正求才,太室明堂日日开。白璧虞卿先拜赐,黄金宁用筑空台。
猜你喜欢
天宝年中一老伶,孤坟三尺旧题名。沉香亭畔曾供奉,太液池边得从行。
蜀道马騑尘衮衮,梨园人散草盈盈。置君夜雨淋铃曲,三迭阳关自有情。
翳翳云月薄,泠泠雪风清。学省夜岑寂,天街断人行。
广庭层阁阴,寻廊步馀明。松筱递遥响,如闻弦诵声。
悠悠子佩诗,讲座尘埃生。回就直舍休,亹亹谈道精。
心会境物融,泯然遗世营。寒眠屡展转,寤言写素诚。
风回香雪到梨花。山影是谁家。小窗未晚,重檐初霁,玉倚蒹葭。社寒不管人如此,依旧在天涯。碧云暮合,芳心撩乱,醉眼横斜。
雁荡天台天上境,吾将因之观无何。凭即为报霞山老,我若来时取路过。
旌旗源口出,万马度沙头。山月开昏路,烽烟警素秋。
前林围已破,断壑血能流。何日销征伐,春原看牧牛。
驹隙匆匆黛鬓残。龙津蜿蜿剑光寒。到头总似一场雪,隔面都如万里山。
刚少俊,早颓顽。谢天教我老来闲。白云不作红尘梦,若比黔娄季孟间。
百花结成子,春物舍我去。流年惜不得,独坐空闺暮。
心自有所待,甘为物华误。未必千黄金,买得一人顾。