销残金石怨双蛾,红粉由来薄命多。一缕香魂飞不散,月明时听曼声歌。
猜你喜欢
谁将薄倖负娉婷,怨魄啼魂唤不醒。我有多情双眼泪,一回开卷一回零。
云笺彷佛见罗裙,缥缈歌声去不闻。千树桃花零落尽,不知何处吊孤坟。
朱粉慵调倦理妆,知音难遇有情郎。可怜一片西湖月,只向深闺照断肠。
一片春情暗寄郎,碧苔笺与锦香囊。此身
路不倾欹即易开,若添人迹便尘埃。
刘龙岂为含幽阻,只要红尘不到来。
扫芳林。几番风雨,匆匆老尽春禽。渐薄润侵衣不断,嫩凉随扇初生。
晚窗自吟。
沈沈。幽径芳寻。晻霭苔香帘净,萧疏竹影庭深。谩淡却蛾眉,晨妆慵扫,宝钗虫散,绣屏鸾破,当时暗水和云泛酒,空山留月听琴。
料如今。门前数重翠阴。
受廛故里老为氓,三十余年学养生。
倩盼作妖狐未惨,肥甘藏毒酖犹轻。
忠言何啻千金药,赤口能烧万里城。
陋巷藜羹心自乐,旁观虚说傲公卿。