子与风流天下闻,刱来高阁欲凌云。晓莺不道年华变,犹自声声唤使君。
猜你喜欢
百尺高楼接女墙,犹传闽越旧封疆。可怜霸业归何处,惟有寒鸦带夕阳。
孤山深处水晶宫,画舸归来信晚风。欸乃歌残天似水,一痕新月上湖东。
澄湖潆绕越王城,十里湖光似镜平。怪得寒涛何处起,前山无数乱松声。
轻肌弱骨散幽葩,更将金蕊泛流霞。
欲知却老延龄药,百草摧时始起花。
第一句是对菊花的描写。轻肌、弱骨这样的字眼,带有一定的拟人色彩,主要是诗人的主观感情的外射。葩,就是花。这一句从肌、骨,一直写到花本身,是全面的概述。
第二句是对花的姿态的更一步描写。如果说第一句是总写的话,那么这一句就是对花蕊的色彩的具体描写,以显示其美。
三、四句要结合起来看。大意是:菊花是能够延年益寿的药,她在百草摧折的时候,才开始开花。是对菊花的品性的赞叹。菊花的品性主要是晚开。前人有诗句“不是花中偏爱菊,此花开后更无花”,主要就是针对菊花的这一品格展开的。
欢携碧玉箫,妾按黄金缕。宴罢小楼空,一枕吹残雨。
别路指西江,沉沉鸣津鼓。愁绝倚栏人,凉月生秋浦。
壮士如驹出渥洼,死眠牖下等虫沙。
老儒细为儿郎说,名将皆因战起家。
朝元子,偏共道相亲。宿契良因今日现,未来妙果再铺陈。日日转清新。通造化,空外走蟾轮。认正本来清净主,瑶台阆苑四时春。方称个中