试镫风里道途寒,腊雪红春尚未残。客路便从鸿外去,家山犹背马头看。
饥来驱我悲元亮,热不因人愧伯鸾。难忘临行慈母语,出门辛苦属加餐。
猜你喜欢
前日出门去,云树遽杳渺。何以今日行,依依情难了。
缓语不成声,含泪别兄嫂。兄言慎车马,嫂言愿归早。
出门复入门,所向常默默。积阴久未开,凄风起空谷。
孤鸿铩翮悲,黄鹄飞亦独。旧耕半荒芜,自叹力不足。
出门见青山,殷勤尽一别。尔自知吾心,悠然竟无答。
高枕北窗下,柴门昼仍关。偶有微风至,欣然解人颜。
瞑目恣远想,超遥出尘寰。自昔太古来,几人得此閒。
读书取适心,名誉非所攀。尧蹠本不辨,况乃章句间。
牛羊死牢筴,麋鹿安深山。物性有不齐,何知智与顽。
一亩居连郢客乡,三年愁隔汉川长。青山各有幽栖志,白雪遥传寡和章。
自傍云霞开药圃,不将尘土洒荷裳。洞庭雪后烟波阔,花底乘舟到草堂。
馆梧霜叶秋飞尽,高城雁回初响。半潦通桥,层烟冠石,吟屐萧萧孤上。
寒钟又放。送天末潮音,替人悲壮。倚遍危阑,旧游谁共诉心赏。
文章流寓自古,水亭风咏地,空肃遗像。土木移形,衣冠换目,时事几翻新样。
沈吟片晌。指吴会浮云,晚生千嶂。待语西施,越丝愁细网。
老人听读劝农章,扶杖兴言意味长。
但愿门前少呼唤,自然工力到耕桑。