担头挑得几枝斜,过我西湖处士家。
莫向侯门高索价,贵人多爱牡丹花。
猜你喜欢
护此数寸根,待彼数枝花。何时春风来,老眼易横斜。
桃红与李白,长安事芳华。买栽恐无地,识者能几家。
家山对石涧,冬日百树梅。梅花已一开,无时不持杯。
客至虽留连,客去转徘徊。今栖省户间,一株手亲培。
驱马汴河西,从此游帝乡。瞻言驿堠短,喜及春日长。
碧瓦映茅茨,人烟密相望。刍茭足供马,亦有酒可尝。
旁观波澜起,万柁攒舟航。一跌性命已,岂惟肌骨伤。
不如榆柳堤,中路稳腾骧。去家渐及旬,犹走淮楚疆。
却视故山隐,忽在天一方。东轩复难到,兰芷媚幽香。
驰光不可留,游女已采桑。
郊原莽莽吹黄埃,余暑已去若复来。
昨宵一雨为苏洗,晓兴坐觉飞崔嵬。
平生诗盟有徐孺,笔力可挽狂澜回。
要明两眼费双脚,作计似我何疏哉。
兹游只欠王子在,见说归书一纸开。
追随正复听君乐,流浪如我空增哀。
吾邦此山颇高绝,泛菊况堪临季月。
要当相与一杯酒,只恐因之又成别。
忽来汉阳称刺史,又值鱼肥酒偏美。酒给公厨不用酤,朝吟暮醉醉复醒。
郎官湖上秋兴亭,江山四向尽可眺。
栀子同心缀缬斜,融融宵露湿涂鸦。潘郎傍署移新省,姚女明妆见旧家。
解佩临风疑橘柚,郁轮凝碧怨琵琶。微瑕莫笑閒情赋,错认秋容咏菊花。
春来渐觉一川明,马上繁花作阵迎。
掉臂只将诗酒敌,不劳金鼓助横行。
阊阖曾排捧御炉,犹看晓月认金铺。
羸形不画凌烟阁,只为微才激壮图。
镜留雪鬓暖消无,春到梨花日又晡。
移取扶桑阶下种,年年看长碍金乌。
折来未尽不须休,年少争来莫与留。
更愿狂风知我意,一时吹向海西头。
才情百巧斗风光,却笑雕花刻叶忙。
熨帖新巾来与裹,犹看腾踏少年场。
浮世荣枯总不知,且忧花阵被风欺。
侬家自有麒麟阁,第一功名只赏诗。
白衫裁袖本教宽,朱紫由来亦一般。
王老小儿吹笛看,我侬试舞尔侬看。
单床薄被又羁栖,待到花开亦甚迷。
若道折多还有罪,只应莺啭是金鸡。
近来桃李半烧枯,归卧乡园只老夫。
莫算明年人在否,不知花得更开无。
汉王何事损精神,花满深宫不见春。
秾艳三千临粉镜,独悲掩面李夫人。
能艳能芳自一家,胜鸾胜凤胜烟霞。
客来须共醒醒看,碾尽明昌几角茶。
造化无端欲自神,裁红剪翠为新春。
不如分减闲心力,更助英豪济活人。
徘徊自劝莫沾缨,分付年年谷口莺。
却赖无情容易别,有情早个不胜情。
闲步偏宜舞袖迎,春光何事独无情。
垂杨合是诗家物,只爱敷溪道北生。
亦知王大是昌龄,杜二其如律韵清。
还有酸寒堪笑处,拟夸朱绂更峥嵘。
潘郎爱说是诗家,枉占河阳一县花。
千载几人搜警句,补方金字爱晴霞。
行乐溪边步转迟,出山渐减探花期。
去年四度今三度,恐到凭人折去时。
此身衰病转堪嗟,长忍春寒独惜花。
更恨新诗无纸写,蜀笺堆积是谁家。
昨日黄昏始看回,梦中相约又衔杯。
起来闻道风飘却,犹拟教人扫取来。
断崖卧水口,连冈抱城楼。
下有吴蜀客,樯竿立沧洲。
雨後涨江急,黄浊如潮沟。
时见山峡船,铙鼓噪中流。
适从稠滩来,白狗连黄牛。
涡濆大如屋,九死争船头。
人鮓尚脱免,虎牙不须忧。