风撼千林木叶摧,冰霜国里早春回。
一枝参透乾坤縕,生意都从小雪来。
猜你喜欢
君不见巴乡气候与华别,年年十月梅花发。
上苑今应雪作花,宁知此地花为雪。
自从迁播落黔巴,三见江上开新花。
故园风花虚洛汭,穷峡凝云度岁华。
花情纵似河阳好,客心倍伤边候早。
春候飒惊楼上梅,霜威未落江潭草。
江水侵天去不还,楼花覆帘空坐攀。
一向花前看白发,几回梦里忆红颜。
红颜白发云泥改,何异桑田移碧海。
却想华年故国时,唯馀一片空心在。
空心吊影向谁陈,云台仙阁旧游人。
傥知巴树连冬发,应怜南国气长春。
洛汭:古地域名,亦称什谷,即今河南巩义河洛镇洛口村一带,在孝义镇东155公里处,因洛河至此流入黄河而取名。
傥(tǎng):1.同“倘”。2.〔倜~〕见“倜”。3.失意注释。
卢僎这一首有名的五排,其妙处在于,诗人以雄劲的笔触,描写主人十月咏梅的艺术概括。他通过对于时间和空间的意匠经营,以及把写景、叙事、抒情与议论紧密结合,在诗里熔铸了丰富复杂的思想感情,使诗的意境雄浑深远,既激动人心,又耐人寻味。
初冬未见一片雪,先见梅开傍花庵。
可是东君留厚间,早传消息到江南。
万水更千岑,朝晴又暮阴。猿声风出树,虎迹雪团林。
酒具游曾遍,诗材思更深。相看画中客,不异共行吟。
入荒田,出荒田,信手拈来颗颗圆。横三千,竖三千。
虽曰眼底空花,直是明白洞然。
前日过萧寺,看师上讲筵。都上礼白足,施者散金钱。
方便无非教,经行不废禅。还知习居士,发论侍弥天。
随意移床枕,无窗不可眠。人烟丛竹下,秋色小山前。
雨久芙蓉落,溪深荇藻鲜。相看兴不减,何必晋人贤。
梦醒书斋月欲斜,瞢腾病眼半昏花。长安第一楼头客,独向西风苦忆家。