别离苦别离,顷刻天一涯。斟酌临别语,无使忆来悲。
日月不停川不息,安得男儿无驱驰。聊将杯中物,重订归来时。
来春未为晚,所虑惑愆期。车马侍道旁,加策竟去之。
眼见车遥遥,不闻马萧萧。独余千重恨,压断万里桥。
桥头杨,断还续,祝尔早黄复早绿。
猜你喜欢
山风吹霜榆叶老,城鸦传声天欲晓。征徒出门驾行装,斗杓倒悬月无光。
我停露车客停马,荒烟萧萧暗平野。一杯浊酒且须须,九月垂杨不堪把。
歌声感激弦声繁,坐上醉人争笑喧。相逢相别皆草草,心事如丝向谁道。
行人结束出门去,几时更踏门前路。忆昔君初纳采时,
不言身属辽阳戍。早知今日当别离,成君家计良为谁。
男儿生身自有役,那得误我少年时。不如逐君征战死,
谁能独老空闺里。
牵衣赠一言,君还能听否。但看上林花,莫折章台柳。
检点交房有宿储,楮先生辈亦中书。
小王辞客元无用,大阮才高正要渠。
挥洒雅宜供五凤,缄题更可寄双鱼。
春来触物皆诗料,从此赓酬莫见疎。
迢递三千里,西南是去程。杜陵家已尽,蜀国客重行。
雪照巴江色,风吹栈阁声。马嘶山稍暖,人语店初明。
旅梦心多感,孤吟气不平。谁为李白后,为访锦官城。
黄花宜泛酒,青岳好登高。稽首明廷内,心为天下劳。
高为峰岚下涛江,极目森秀涵苍凉。
始知著色未造极,台似丑女施铅黄。
惊泉骇石聚幽怪,巨楠穷柏蟠老苍。
鹿门寺,华子冈,神雷鬼电或取将。
是耶非耶远莫详。疑闻钟声起晻霭,
似有帆影来微茫。陌穷渡绝雪满坂,
驴鞍钓笠分毫芒。炎曦亭午试展玩,
坐觉烟雨生缣缃。古来绝艺必名士,
俗史辟易安敢当。大年脂粉米老狂,
先朝仅数燕侍郎。吾闻汾阳子,
贵购父画一笔不许它人藏。矮屏短轴已可宝,
况此四幅垂华堂。呜呼主人谨护守。