中国有圣人,四海皆就理。仁风春台登,弦歌比户是。
借问何能然,事从衣食始。维宋宝元初,耕织图垂史。
一夫或不耕,受饥可立俟。一女或不织,御寒复何恃。
饥寒两切身,岂独民遭否。谁以山水更,厥病中汰侈。
鹅鹜余膏粱,后宫贱罗绮。非无恤民心,茫茫隔万里。
圣祖暨高宗,天章前后纪。艰难无逸心,剀切《豳风》旨。
谁云民隐遐,历历皆尺咫。汗雨想蒿目,机声俨盈耳。
粒米与缕丝,忍作微物视。租税亦难蠲,其来辛苦矣。
节俭慎持盈,丰穰敢遽喜。既富礼义兴,化行俗斯美。
农桑邦家基,金镜莫逾此。我皇黼座陈,万年长顾諟。
猜你喜欢
咸雍山河互王霸,泾渭为隍城堑华。
曲江台沼备豫游,秪与画师供入画。
长安城西山万重,昆明烟浪绕新宫。
新蒲细柳春风里,万户千门佳气中。
我生不及开元时,犹喜此图今见之。
苍莽烟绡横短幅,眼中终南倒溪渌。
倾城士女巷无人,三月三时曲江曲。
老稚妍媸贱或贵,来者携壶归者醉。
笔端造化有能事,各肖人人乐游意。
如今此地空尘迹,石鲸纵在如铜狄。
宜春五柞更萧条,无复榛中得遗甓。
我愿吾王明六符,不蹈汉唐耳目娱。
池御假民任畋渔,无令画师为画图。
良晤连朝阻,凭高望泮宫。烟云迷旦暮,楼阁隐青红。
溪涨千峰雨,蝉鸣一叶风。知君能念我,两地思应同。
杯酒临除夜,能禁晚暮嗟。愿逢新节序,莫改旧容华。
岁往偏宜守,春来不待赊。年年帝城里,文字老生涯。
萧斋常寡徒,落叶纷已委。暮蝉稍清心,晓螀复聒耳。
顾影行空随,望远坐忽起。念吾南村友,不航北流水。
水际芙蓉开,欲赠时还采。君意或未知,我思劳如此。
野桃山杏各乘春,多事刘郎为怆神。六百年来只如此,一番花老一番新。
水精盐白笋姜红,杯酒乘舟夜阻风。席比冰壶犹未净,盘邀明月且成空。
曲神自领清虚趣,酒圣元堪澹泊中。服食只今渣滓尽,肯令殽核枉相从。
晨发芗城越数峰,我来师出失从容。
白云遮日蔽秋寺,青嶂闻猿惊暮钟。
世乱可无闲地隐,山深偏觉老僧慵。
他年芋火谈空夜,雪屋松窗约过冬。