打头矮屋自欹斜,容膝真堪处士家。藓径人稀来往屐,纸窗梅放两三花。
稻粱谋比衔芦雁,岁月忙如赴壑蛇。好听瓶笙啸清昼,炉烧柏子自煎茶。
猜你喜欢
岁除风雪苦阴寒,民庶逋租悉系官。破荡未充狼虎欲,系累只作马牛看。
何人肯破杨城械?有客空弹贡禹冠。上力已穷民力瘁,腐儒头白泪阑干。
邀瀑孤亭上,安禅尚少年。旧游成梦幻,一悟彻人天。
古貌何超绝,真机但默然。老来诗更好,都任世间传。
淇澳渭川那复梦,而今天遣出南方。
要观大节须霜雪,莫说此君无肺肠。
照水形容殊不恶,临风言语一何长。
山僧岂识留连意,千里故人逢异乡。
盆盎能留绝世姿,浪蜂惊蝶莫教窥。幸逃风雨犹为福,取媚轩窗暂入时。
赠远祇应怀孟弋,埋香须遣近要离。大千春色从人看,比似鹪鹩借一枝。
肱枕萝窗饱黑甜,华胥游遍鹤蹁跹。
不思议境全机路,何待逢人竖起拳。
舞鸾镜匣芳尘满。馀酲未醒匀梳懒。时节过清明。轻阴未放晴。
闲门终日掩。误被东风款。蝴蝶又飞来。玉阶生绿苔。
翻经兴尽捲书帷,独上江楼送落晖。人迹已随云影断,傍檐嘉月冷侵衣。