兀坐书窗最寂寥,忽闻天外度琼箫。谁将三寸生花笔,自写新诗一叶蕉。
猜你喜欢
晨光射牖,新燕子、一一穿帘飞去。露晞鸳瓦,萧瑟风生琼宇。香篆烟消昼永,锁深院、留花半吐。映绛绡、冰雪肌肤,自是清凉无暑。浮荣河用萦怀,冷笑看、车马喧喧尘土。地偏心远,终日何妨扃户。一枕江南好梦,泛孤棹、轻烟细雨。被数声、幽鸟惊回,砌下槐阴亭午。
午睡酒初醒。江上閒行。水边天末远山晴。江水连天天接水,水阔天青。
浩浩杂风声。波痕千层。早潮晚汐不曾停。亦复有时平似掌,一片空明。
丹心忧国梦魂间,祗恐清霄亦未闲。枕上几回游魏阙,觉来聊且看闽山。
云母江边有草亭,分明见得日头生。
一村篱落更何处,此已无天只水声。
曾将奇术冠青囊,八十年前遇长桑。臂在不知经几折,眼花何用检诸方。
有剂可令千人活,无药能销两鬓霜。橘老杏残筋力尽,定应死去作医王。
荡桨顺随流,柁楼高妒风。去来同一意,那敢怨天公。
纤质实微。
冲飙斯值。
谁谓言精。
致在赏意。
不见得鱼。
亦忘厥饵。
遗其形骸。
寄之深识。