寂寂春光昼掩扉,不知春事正芳菲。双柑斗酒偶然出,柳絮梨花无数飞。
清圳风柔鸠语静,野塘雨足鳜鱼肥。夕阳一路经行处,陌上人歌缓缓归。
猜你喜欢
大地春将暮,芳郊雨乍晴。连娟山态静,澹沱水漪明。
花落香幽径,烟横暝翠甍。杖藜归缓缓,百啭听流莺。
拟借丹青画作图,退休老子作渔夫。凤凰池上虽荣贵,何似清闲看浴凫。
百尺青琅玕,浸以万丈澜。我欲撷柯梗,一蠡酌知难。
屡亦为世有,岂不诘其端。嶷嶷吕汲公,捧日当碧天。
简直抱一气,代理夫何言。有志隆宋业,无心崇党偏。
透璞辨珉玉,披蓁刈兰荪。腐儒自束发,口诵六艺言。
治乱甚白著,用舍岂一贤。明时贵知用,自古迟暮年。
敢陈必尧舜,况时值娲轩。岂徒琢空文,文奸笼群顽。
汩没俗眼顺,妒嫉儿女谖。窃取为利路,死弃等草菅。
朝哦不求和,暮吟不揭竿。不叹岁不与,惟恐枉所存。
愿披向龟鉴,大叫出肺肝。精诚露皎皎,洞彻金石坚。
康济有次第,沿革自贯穿。删除救灾法,下民不弃田。
剔抉经费壅,源源如流泉。思豫近习隙,不紊出纳专。
正姓以明本,捐赏以运边。改弊贵无迹,移风当有筌。
窃邑饱妻子,封豕所并肩。法令若薪束,不息不敢剸。
亦不叹折腰,所叹志不宣。时乎恍易失,发白怅刚悁。
迟迟竟去国,浼浼临长川。此志苟不遂,江湖终浩然。
出户褰裳揽子裾,绝甘分少肯留余。未烦马汗曾充栋,不及牛腰免借车。
包裹旧毡怀半砚,簏藏退笔挈中书。年来种豆南山下,草长苗稀计已疏。
不惜黄金一醉君,唤歌催舞语纷纷。天涯明月空相忆,寒雁无声入断云。
阻风夜泊柳边亭,懒梦还乡午未醒。卧稳从教波浪恶,地深长是水云冥。
入林沽酒村童引,隔水放歌渔父听。颇觉看山缘独在,蓬窗刚对一峰青。
英英匣中剑,三尺秋水明。
上有七星文,时作龙夜鸣。
铸此双雌雄,云是欧冶生。
鹈膏久不施,绣涩玄痂成。
愿借赤凤雏,衔上白玉京。
为国斩佞臣,坐见泰阶平。