生死穷通付醁醽,妇言虽好不须听。利名役役真成醉,只有先生是独醒。
猜你喜欢
东去书程日有功,西归临眺更从容。两间真意无穷外,一点虚灵变态中。
瘴雨沉佳气,黄尘暗翠微。龙蛇无处所,弓剑欲何依。
白日残金盌,西风脆宝衣。陇头啼望帝,昨夜七盘归。
路断赤墀青琐贤,士龙同此屋三间。愁边潘令鬓先白,梦里老莱衣更班。
欲学大招那有赋,试谋小隐可无山。一钱留得真堪笑,未到囊空犹是悭。
南园多嘉树,繁花旧有村。天应留绝艳,仙为返香魂。
雪后深缘壑,风前半掩门。一枝难折寄,惆怅到黄昏。
高宴鸿门气概粗,兴亡两字决须臾。当筵客走真龙种,拥盾人惊旧狗屠。
杯酒三行愁秘计,楚歌四面惜雄图。乌江究竟馀英气,不作仓皇避席徒。
散发垂肩懒更簪,一窗竹水对萧森。从来耻作资身策,老去终怀报国心。
雷起鼻端秋枕石,泉鸣指下夜横琴。不缘羸病愁迎客,经岁何人肯见临。
为董针姑作
夜深时独绣罗鞋,不言语倒在人怀,做意儿将人不采。甚娘作怪,绣针儿签着敲才。
海棠轻染胭脂,绿杨乱撒青丝,对对莺儿燕子。伤心独自,绣针儿停待多时。玉纤屈损春葱,远山压损眉峰,早是闲愁万种。忽听得卖花声送,绣针儿不待穿绒。
冷清清独守兰房,闷恹恹倚定纱窗,呆答孩搭伏定绣床。一会家神魂飘荡,绣针儿签这梅香。