熏笼夜静篆烟微。残月侵帘梦破时。一阵秋风冷透帏。
泪沾衣。卜尽金钱人未归。
猜你喜欢
寒砧风急捣衣秋。木落声中人倚楼。月午凉阴满地愁。
恨悠悠。一夜江南千里舟。
春雷惊起苍龙角,春风摆开紫云箨。扫断红尘不得来,翠羽旌幢拥高阁。
高堂老人年八十,朱衣省郎侍旁立。追怀手植先大夫,栽培灌溉何勤劬。
浓阴潜蔽芝兰径,美实饱供鸾凤雏。幽轩得名名曰恭,见此还与桑梓同。
岂惟雪霜不可改,年年高节摇清风。
皓首获谢事,选幽聊自怡。山水既已佳,春阳亦迟迟。
或囊单父琴,偶赌绮黄棋。好乐养馀日,消摇沐雍熙。
宠辱固可忘,理乱胡不知。徒兹齿爵崇,恐贻后世嗤。
壮哉渭川翁,持竿兆非螭。
先参负文豪,喜子绍前志。总角弄古辞,绰有高远致。
云敷及泉涌,思锐不可挚。落笔惊乡达,翔声耸朝士。
聪明累多病,冉冉精神敝。玉芝折孤茎,吴岳失灵气。
前后千万年,浮生秖暂寄。广大班马程,发轫聊小试。
奇才固难生,生则天复忌。遗章可偿寿,尚尔不朽恃。
初怪语不祥,往往寓感喟。色惨花当萎,鸣悲鸟将逝。
茫茫修短数,岂亦容人意。不应老钝夫,顾为英俊泪。
黄花满径秋萧瑟,太常斋期日复日。不斋呼我同醉醒,论诗挥霍惊户庭。
新诗句法出有自,烟水凡间全吐弃。自叹倔强不谐俗,我谓蕴藉尽如意。
枯肠沃酒须淮渑,才薄敢与夸代兴。别裁往往出心得,益勿克违龟十朋。
霜风拂拂上陵去,敝箧空囊属徒御。健句携归得神助,欲索解人谁殆庶。
炰羔烹鹿莫匆遽,诗中至味我先饫。
当时众里闻新曲。拚一醉、移舟换烛。清波快送仙帆幅。十里披烟泛玉。
谁知度、春寒夜独。常记恨、花阑漏促。西风渡口莲堪束。一枕新凉会足。
曾并篮舆上峭巍,先将鸾尾扫烟霏。步从归鸟上头去,云在倚阑低处飞。
古锦尚馀前日句,秋荷重制北山衣。蓬莱直与人间远,犹得清苕访采薇。