霜华历历下庭柯,坐久幽窗暗薜萝。风雨惯能欺客枕,烟霞端不负渔蓑。
间情赋罢人思酒,短札裁成雁渡河。满目征尘何日息,邯郸道上塞云多。
猜你喜欢
我所思兮在营州,欲往从之路阻修。登崖远望涕泗流,我之怀矣心伤忧。
佳人遗我绿绮琴,何以赠之双南金。愿因流波超重深,终然莫致增永吟。
拜奇得颠名,忧坠成噩梦。
日气层层秀,连山万丈孤。
崔嵬天上影,一半入江湖。
真茶窃所贪,薄酒亦云嗜。
况此两乘壶,旨哉出厅事。
歌美秦州半,樽罍更几倍。
元戎眷非一,於焉则有二。
癃老欲扶持,牢愁使破碎。
风雪客岁殚,无殒故园泪。
我实不能饮,自有愁常醉。
顾彼昔之人,何必陶阮类。
槌剑剧孟侠,文武卫公贵。
宜饮不饮者,我言尚何费。
顾分玉帐春,远以金壶致。
旧都新奏功,如花方高会。
观风危堞与云齐,楼下开门画戟西。
鼓角声沉丝管沸,卷簾晴黛远山低。
久客相看好,思归得去不。
深惭楚醴设,更作贾胡留。
岁闰菊花早,霜清竹叶秋。
尊前闻见在,不拟说閒愁。
啄木儿,啄木儿,壁壁剥剥寻幽期。山樊深静眠睡熟,树声忽鸣林叶飞。
轻蹙蹙,重督督,山风槭槭声漉漉。呜呼此友兮诚相知,树林要深不要稀。