一亩园中半亩花,萧然物外足生涯。吟成白雪难为曲,游遍青山懒到家。
傍舍寒松曾驻鹤,当门疏柳亦藏鸦。故人若肯重相访,缸面新篘酒易赊。
猜你喜欢
独在山阿里,朝朝遂性情。晓泉和雨落,秋草上阶生。
因客始沽酒,借书方到城。诗情聊自遣,不是趁声名。
茅斋深僻绝轮蹄,门径缘莎细接溪。垂钓石台依竹垒,
待宾茶灶就岩泥。风生谷口猿相叫,月照松头鹤并栖。
不是无端过时日,拟从窗下蹑云梯。
结庐人境经过少,晚起长遭稚子催。
闲处赤心忧国尽,病中白发爱山回。
林泉可使居无竹,风雨空嗟摽有梅。
不遣悄奴频过我,欲将怀抱向谁开。
柴门半掩薜萝深,坐对青尊但笑吟。幽里自然堪忘世,闲中何事可关心。
秋高山馆先闻雁,枫老人家欲动砧。惆怅知音隔城市,松风何处寄瑶琴。
人往名长在,钦风历故居。社残莲即老,园废柰仍疏。
麈忆清谈外,云经合座馀。裴回视斋壁,行草暗残书。
金光门外昆明路,半醉腾腾信马回。
数日非关王事系,牡丹花尽始归来。
琴书静对,共素心、除有孤松千尺。一角云山风雨外,高致幼舆消得。
浮海苍茫,问天沈醉,有恨凭谁识。据梧深坐,篆烟萦损寒碧。
堪叹陶令当年,义熙题遍,总是伤心笔。万一东篱寻旧约,吾骨嶙峋犹昔。
珍重秋期,料量清课,暂许红尘隔。羲黄㝱到北窗,无此闲逸。