粉墙高处遍蔷薇。烂漫红英映夕晖。月下朦胧疑覆锦,赚郎收拾刺郎衣。
猜你喜欢
病中闻雁更添愁,筋力何堪上小楼。近水远山新瘦损,凄清一梦尽成秋。
眼溜秋潢脸晕霞。宝钗斜压两盘鸦。分明认得萧郎是,佯凭阑干唤卖花。
补垒衔泥记旧家。空梁惜别语周遮。小楼人倚斜阳里,未掩轻寒六扇纱。
去向潇湘路若何。乱云如墨水如罗。痴心识著江南好,只道朱门世上多。
西方真人谁所见,衣被七宝従双狻。
当时修道颇辛苦,柏生两肘乌巢肩。
初如濛濛隐山玉,渐如濯濯出水莲。
道成一旦就空灭,奔会四海悲人天。
翔禽哀响动林谷,兽鬼踯躅泪迸泉。
庞眉深目彼谁子,绕床弹指性自圆。
隐如寒月堕清昼,空有孤光留故躔。
春游古寺拂尘壁,遗像久此霾香烟。
画师不复写名姓,皆云道子口所传。
纵横固已蔑孙邓,有如巨鳄吞小鲜。
来诗所夸孰与此,安得携挂其旁观。
赤城霞外寺,不忘旧登年。石上吟分海,楼中语近天。重游空有梦,再隐定无缘。独夜休行道,星辰静照禅。
司空揣分自宜休,元亮无心任去留。四海何人怜白发,百年吾道有沧洲。
破除尘梦惺惺在,点检山林事事幽。即去已输君一着,十年前与白云游。