山连汉武候神处,阁在田横旧砦东。五岛乱浮云气里,双城浑住水声中。
遥滩夕涨生空绿,古庙残阳曳断虹。便欲刺舟从此去,七条弦上响天风。
猜你喜欢
管劲毫尖匠制宜,故人珍赠我何为。
分殊定远初投日,得似文通旧梦时。
大手愧无才翰用,正心惟见友朋规。
纷纷纸尾方劳署,辜负词林视草词。
秋意不自适,况复登河梁。眷言送归客,徙倚见斜阳。
杂佩解席上,斑骓嘶路傍。风云感素节,弦管思清商。
菊残馀老蕊,蕙晚非新香。何以致叩叩,临行持一觞。
锦屏山下锦江人,西去东来自在身。正是春天好时节,枉遭风起作埃尘。
一千年想永和会,十九之传贞观摹。
此本中原今第一,真成一字一骊珠。
一骑西南远,翩翩入剑门。客衣筒布润,山舍荔枝繁。
古庙祠金马,春江带白鼋。自应成旅逸,爱客有王孙。
炉烟袅袅蓬莱殿,天汉澄澄博士槎。玉节倚云承使命,金函绚日出皇家。
成周礼乐仪文备,异域山川景物赊。从此恩光垂草木,早归辇毂候宣麻。
久矣云霄铩羽翰,小园聊得赋春寒。
风生鸭绿纹如织,露染猩红色未乾。
不向山丘叹零落,且从儿女话团栾。
人言麦信春来好,汤饼今年虑已宽。