广文官独冷,僻地恰相宜。塞近迎寒早,山深得月迟。
课书频剪烛,看剑几倾卮。吾自寻吾乐,良宵一咏诗。
猜你喜欢
敝袍羸马遍天涯,恰似伶优著处家。社瓮嫩醅初泛蚁,寒缸残烬自成花。
幽窗照影乌巾折,醉手题诗淡墨斜。莫恨久为峨下客,江湖归去得雄誇。
风定片初微,移时鹊噪稀。曲塘添柳重,彤阁映花飞。
鹤怪云黏石,僧疑月照扉。闭门高卧者,终岁复何依。
吾母怜儿汝敬夫,丝棉制被入冬铺。要留遗泽温泉壤,权作衣衾别样呼。
禁鼓才闻第一敲,忽看新月挂松梢。谁家宝镜新藏匣,盖小参差掩不交。
城头山势隐楼台,千古禅宫向水开。帆带暮云归海去,风吹明月过江来。
数宵清话分僧榻,一片閒情付酒杯。世事悠悠君莫问,寒潮东下几时回。
江国从游地,花今几度春。老唯羁客在,情独使君新。
未敢论倾盖,应须托善邻。如公真盛德,举世更何人。
不见桃源路渺茫,清溪招引到仙乡。
湛然幸得齁齁饱,擘与些儿不肯尝。