谁肯将身试屡艰,裹粮三月为名山。
犹吾楚咽喉地,嵩在中原指顾间。
碑下夕阳游子立,鹤边秋水道人闲。
那知鲁国栖栖者,尚有迷津见往还。
猜你喜欢
世事已无营,翛然物外形。
野蔬僧饭洁,山葛道衣轻。
扫叶烧茶鼎,标题记药瓶。
敲门旧宾客,稚子会相迎。
家贫只旧醅,不办樽中醁。但煮官焙香,炊饭鲙鱼腹。
种兰玉台下。
气暖兰始萌。
芬芳与时发。
婉转迎节生。
独使金翠娇。
偏动红绮情。
二游何足坏。
一顾非倾城。
羞将苓芝侣。
岂畏鶗鴂鸣。
国难驱人出,家倾待子归;可能磨墨盾,其奈冷斑衣!
金革三年泪,冰霜寸草晖。发肤虽不毁,犹恨故园非。
宝钗分股合无缘,鱼在深渊日在天。得意紫鸾休舞镜,
断踪青鸟罢衔笺。金杯倒覆难收水,玉轸倾欹懒续弦。
从此蘼芜山下过,只应将泪比黄泉。
鸾辞旧伴知何止,凤得新梧想称心。红粉尚存香幕幕,
白云将散信沈沈。已休磨琢投泥玉,懒更经营买笑金。
愿作山头似人石,丈夫衣上泪痕深。
旧尝游处遍寻看,睹物伤情死一般。买笑楼前花已谢,
画眉窗下月空残。云归巫峡音容断,路隔星河去住难。
莫道诗成无泪下,泪如泉滴亦须干。
天边定何物,洗此瘴乡眼。初如黄金盘,便似白玉椀。
明河注其中,无处光不满。举杯对之饮,万虑觉萧散。
竹风吹我睡,不得终夜款。
慷慨论交眼自青,如君才调动连城。赋来魏国先生诰,书就山阴道士经。
四顾风霜冲翮散,一春杖履对花醒。斋头计牒匏空系,隐几长歌隰有苓。