直所遭之惨兮天意奚屈,忽讣音遽闻兮哀痛不淑。
痛哲人云亡兮邦国殄瘁,感死生永诀兮莫睹其悲。
伤吾道终穷兮何心于世,相长号以酬兮阴辅吾志。
惟下观而化兮风声远被,想神之有灵兮馨此铭诗。
猜你喜欢
伤哉道学不容时,力抵先生蹈至危。
槐棘佥谋虽日伪,草茅公论实难欺。
苍梧千里地虽远,白首一心天自知。
借问西山近何似,白云长护紫阳碑。
天子中年后,名家信有初。
身罹钩党祸,学稿启蒙书。
木直宜行伐,兰芳竟自锄。
首阳千驷马,后世定何如。
念昔抠衣日,宁知辈行殊。
师才惊宇宙,鄙学困虫鱼。
纪历深皇极,谈兵浅律书。
伤心濂水别,有惑更谁祛。
春霁桥西雨,商歌本不卑。愁人尊酒尽,卧病一舟宜。
忆昨心犹壮,怜今路正岐。杜陵那可作,心事草堂知。
风景依稀近物华,幽山满目散天涯。丛生似竹萌千笋,片合如莲蕴万葩。
独秀峰头云欲见,留仙岸口日初斜。遥看雉堞沉青霭,尚许孤舟傍紫霞。
下位沉英俊,青编乐自多。官曹依绿水,词笔注黄河。
初日嗟贪鼠,今年未饮鹅。陪京资禄养,何计免奔波。
飘然瓶锡信行藏,偶驻姜峰古道场。
欲识高人用心处,白云堂下一炉香。