功力人言子已深,入云激石趣堪寻。岂真两句三年得,颇笑长江事苦吟。
猜你喜欢
叱驭穷边垒,还辕赏驿梅。微香心旋吐,清咏意尤瑰。
诲墨蒙兼贶,邮筒喜屡开。锦官花更好,翘望腊前回。
苍苍落日时,鸟声乱溪水。缘溪路转深,幽兴何时已。
往究一乘去,期明诸祖灯。远山衔落日,空谷响残冰。
离物心无染,谈经义有凭。世人多顶礼,为是右桥僧。
得此分叚身,可笑好形质。面貌似银盘,心中黑如漆。
烹猪又宰羊,誇道甜如蜜。死后受波吒,更莫称冤屈。
吾庐无馀地,文字散堆案。虽微清溪鹤,蓍画亦幽玩。
高人来何疏,午榻动成鼾。梦闻足音喜,不待摇枕唤。
居贫少烟火,饘食尚须旰。出门兀何之,踉跄从款段。
吾人古遗隐,凫足闵同患。负日持献君,狐白不肯换。
商歌叩牛角,长夜安得旦。飕飗满屋风,黄叶散投幔。
楚屈若灵龟,出处思过半。所从聊自知,何用詹尹算。
不如天随生,头帻终日岸。况君击庄缶,一念肠九转。
人方卧大室,子独号其畔。寒山来助哭,咄尔勿嗟惋。
腊月二十五,云门一曲新。
一回闻举著,笑杀洛阳人。
札札寒女机,织素工流黄。何如风尘外,翠袖倚修篁。
幽居渺天末,肯傍霍卫墙。饔人解鼋处,谁能染指尝。