自得江山性,从渠白发长。室虚凝月色,波定见天光。
杖屦逢人少,茅茨与世忘。床头书卷在,简点到归藏。
猜你喜欢
家学渊源接紫阳,按图终日味偏长。已知室暗能虚白,更与诸生事勿忘。
我与二哥交,交臂二十年。世间材气相抛掷,出世妙义相探研。
虹霓十丈吐燕然,雪空万里天山连。指顾苍茫极虚烟,或吟或啸帝座边。
岂与世人漫周旋,今来白下成枯禅。乞食不得悲林泉,二哥已作人中仙。
玉堂深闭道则全,舞鸡或向明月前。骏骑未老枥中眠,云衢只在脚跟前。
三哥绿发亦自贤,通透敏慧双璧联。昨饮寿酒开芳筵,知我却与酒无缘。
不使我知作寿篇,罚在人间住百年。为我乞经走暑天,譬彼大陆抽金莲。
金函律论三藏全,汝收功德自绵绵。
雄图号天府,甲乙起楼台。落日飞轩映,朝霞绣箔开。
斗鸡新丰罢,校猎渭桥回。相逢狭斜路,喧喧驺御催。
闻道君牙帐,防秋近赤霄。下临千雪岭,却背五绳桥。
海内久戎服,京师今晏朝。犬羊曾烂熳,宫阙尚萧条。
猛将宜尝胆,龙泉必在腰。黄图遭污辱,月窟可焚烧。
会取干戈利,无令斥候骄。居然双捕虏,自是一嫖姚。
落日思轻骑,高天忆射雕。云台画形像,皆为扫氛妖。
天童仲冬第一句,槎槎牙牙老梅树。
忽开花,一花两花三四五花无数花。
清不可夸,香不可夸。
散作春容吹草木,衲僧个个顶门秃。
蓦劄变怪,狂风暴雨交衮,
大地雪漫漫。老梅树太无端,
寒冻摩挲鼻孔酸。
野鸟飞鸣上下,杨花迷乱西东。暖烘天际落霞红。
船分三面水,帆受一溪风。
去去桃源不远,悠悠酒兴方浓。那边村屋一丛丛。
菜黄埋远圃,松翠拥晴峰。
瑶房锦树曲相通,能几番春事已空。惆怅旧时吹笛处,隔窗风雨剥青红。