晋阳天人赤龙子,按剑叱咤风云起。
下嫌九土足腥秽,欲将乾坤翻海洗。
妖蟆射杀落九重,日月再启光曈曈。
十八文星烂奎璧,玉堂高开连紫宫。
天生奇才真羽翼,南金大珠何足惜。
凤凰笙管宴彤庭,日听四海歌太平。
图形更诏丹青手,不独云台画将星。
君不见嬴家祖龙坑学士,山下看瓜同日死。
阿房壁土未曾干,草绿宫垣哭秋鬼。
猜你喜欢
隋日昏曀东南倾,雷塘风吹草木腥。
平时但忌黑色儿,不知乃有虯须生。
晋阳龙飞云滃滃,关洛万里即日平。
东征归来脱金甲,天策开府延豪英。
琴书闲暇永清昼,簪履光彩明华星。
高参伊吕列佐命,下者才气犹峥嵘。
但余一恨到千载,高阳缪公来窜名。
老奸得志国几丧,李氏诛徙连孤婴。
向令亟念履霜戒,危乱安得存勾萌。
众贤一佞祸尚尔,掩卷涕泪临风横。
振衣近沧浪,聊以垢腻浣。仰首冥冥雁,肃肃在云汉。
吾今寡所合,尔独为吾伴。荡舟泛江海,四顾畏汗漫。
君看水中坻,不是无边畔。
石门媚烟景,句曲盘江甸。南向佳气浓,数峰遥隐见。
渐临华阳口,云路入葱蒨.七曜悬洞宫,五云抱仙殿。
银函竟谁发,金液徒堪荐。千载空桃花,秦人深不见。
东溪喜相遇,贞白如会面。青鸟来去闲,红霞朝夕变。
一从换仙骨,万里乘飞电。萝月延步虚,松花醉闲宴。
幽人即长往,茂宰应交战。明发归琴堂,知君懒为县。
自恨无媒出嫁迟,老来方始遇佳期。
满头白发为新妇,笑杀豪家年少儿。
悬岩小阁碧梧桐,似有人声在半空。
百叩铜环浑不应,松花满地午荫浓。
枕函欹,钗股重。睡起自疑残梦。临玉镜,写瑶笺。隔窗红杜鹃。
花影乱。捲帘看。砌下落梅风换。芳草歇,绣鞍归。送春蝴蝶飞。
鲁公香火寺,便道几经行。
树老存高节,碑全见太平。
浮云从变化,古月自分明。
赖有文孙在,毋忘大用名。