玉色官瓶出内家,天香谁贮月中花。六宫只爱新凉好,不道金风捲翠华。
猜你喜欢
上皇朝罢酒初酣,写出梅花蕊半含。
惆怅汴宫春去后,一枝流落到江南。
笔底金鞍有萧爽,谁云不博降王长。汴梁门外若云屯,画本相看应自赏。
十载青衣梦故都,经营惨淡欲何如。只除金粟呼风鸟,曾见昭陵铁马趋。
轩然一点飞破空,素壁黯澹吹鹰风。无端五国城外景,移向艮岳神霄宫。
太清楼印钤芝红,秃笔喜作凌霄容。尤工点漆古无比,寒焰炯炯生双瞳。
当年禽荒游畋乐,㕲漱书成继肉攫。房山白与海东青,立韝前写奇格。
缟素漠漠长天开,金眸玉爪非凡材。悲台萧飒霜翮下,秋昊肃杀寒姿来。
呜呼!道君画此意胡取,图像凌烟深寄汝。鼙鼓应思将帅臣,丹青且付云霄羽。
火龙骑日雪满天,此际鹰乎奈何许。吾闻道君画鸲鹆,跦跦似兆青衣辱。
何如貌作南飞鸿,冰天雪窖书能通。鹰乎汝亦愁胡仄,粉墨峥嵘且秋色,落日青城泪沾臆。
龙沙魂断梦华空,遗墨凄凉扇面中。三十六宫恩怨尽,更无花鸟诉秋风。
笔端红翠。造化工夫春有意。云梦涵胸。好去蓬山十二重。天街追骑。催唤谪仙泥样醉。电扫云空。百斛明珠咳唾中。
芳树丛丛合,春光簇眼前。潮争桥路狭,船护柳阴圆。
云划天边雨,村拦草际烟。篷窗无个事,兄弟对床眠。
近读慈元记,知公用意深。若非碑矗矗,空有树森森。
南海诸陵泪,东山十载心。春秋遗策在,请听石翁吟。