衰柳古池阴,寒蝉咽复吟。近兼风里叶,远带月中砧。
但觉露堪饮,忽惊秋已深。白头潘骑省,为尔不胜簪。
猜你喜欢
槁叶惊秋树幄稀,嘶蝉犹尚警寒枝。玉琴可要传深恨,珠露何妨剩荐饥。
已伴风筝流远韵,更邀霜籁散馀悲。清漳病枕无悰久,月夕烦君住少时。
客子船都泊,幽人夜独醒。
五更初水长,四壁尽歌声。
已若从吾好,因之念此生。
行年半七十,岁事复峥嵘。
翠添邻堑竹,红照屋山花。
曀曀寒野雾,苍苍阴山柏。树回雾萦集,山寒野风急。
岁物尽沦伤,孤贞为谁立。赖树自能贞,不计迹幽涩。
虬髯虎颧任公子,钓鳌不得万缘死。舍身断拟作佛奴,手结团焦白云里。
此云袅袅复辉辉,有如菩萨拖白衣。汝今已现居士相,无心出岫无心归。
太傅祠堂何处开,长沙旧宅半荒苔。隐思自托三闾吊,痛哭谁知七国哀。
绛灌在亭能得士,古今当路少怜才。请看汉帝何如主,宣室仍虚前席回。
正一轮明月,两袖清风,画栏同倚。天上三星,照夜凉词丽。
锦瑟高张,金樽共酌,作风流高会。对酒当歌,看花秉烛,谁知吾意。
老境侵寻,诗情豁落,忽忽流光,去如流水。屈指而今,几美人高士。
醉把花枝,狂挥兔颖,任墨痕翻袂。莫负良辰,明朝月出,约重来是。